بررسی تغییرات سیتوکین ها (اینترلوکین 27و اینترلوکین 13 )در سرم افراد مبتلا به اسکیزوفرنی در مقایسه با افراد سالم

thesis
abstract

پیشینه تحقیق: تغییرات ایمنولوژیک در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی، در دهه گذشته به شدت مورد توجه قرار گرفته است . بیماران اسکیزوفرنی دارای مقادیر مختلفی از سیتوکین ها و گیرنده های مربوط به آنها بخصوص اینترلوکین - 1 بتا و فاکتور نکروز توموری- آلفا در خون محیطی و مایع مغزی - نخاعی خود هستند و همچنین مطالعات متعددی نشان داده اند که میزان سرمی il-6 ، tnf-? و il-18در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی افزایش یافته اند. علاوه براین درمان با دارو های آنتی سایکوتیک میزان سیتوکین ها را در بیماران اسکیزوفرنی تحت تاثیر قرار می دهد.بر اساس اطلاعات ما تا زمان تصویب این پایانامه هیچ گونه مطالعه ای در زمینه مقادیر سرمیil-13 و il-27 در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی وجود نداشته. بنابراین هدف ما از این مطالعه بررسی تغییرات سرمی il-13 و il-27 در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی در مقایسه با افراد سالم است. روش ها: مقادیر سرمی il-13و il-27 را در 34 بیمار (19 مرد و 15 زن) مبتلا به اسکیزوفرنی و 30 فرد سالم( 18 مرد و 12 زن) به روش الایزا اندازه گیری شده است. علاوه براین میزان il-13و il-27، 12 هفته بعد از درمان بوسیله دارو های آنتی سایکوتیک، مورد ارزیابی قرار گرفته تا تاثیر دارو های مذکور روی مقادیر سرمی سیتوکین های مورد مطالعه مورد بررسی قرار گیرد. نتایج: میزان il-13 در بیماران زن قبل از درمان به طور معنی داری بالاتر از گروه زنان کنترل بود (p= 0.001) . همچنین تفاوت معنی داری بین گروه مردان بیمار نسبت به گروه مردان کنترل مشاهده شد . (p= 0.002). مقادیر سرمی il-13، 12 هفته بعد از درمان در گروه زنان مبتلا به اسکیزوفرنی در مقایسه با گروه کنترل زنان تفاوت معنی داری نداشت(p= 0.965). در گروه مردان مبتلا به اسکیزوفرنی 12 هفته بعد از درمان تغییر معنی داری نسبت به گروه کنترل مردان مشاهده نشده است (p= 0.205). میزان il-27 در بیماران زنان قبل از درمان نسبت به گروه زنان کنترل تغییرمعنی داری مشاهده نشد. (p= 0.625) . اما تفاوت معنی داری بین گروه مردان بیمار نسبت به گروه مردان کنترل مشاهده شد (p= 0.009) . مقادیر سرمی il-27، 12 هفته بعد از درمان در گروه زنان مبتلا به اسکیزوفرنی در مقایسه با گروه کنترل زنان تفاوت معنی داری نداشت(p= 0.325). در گروه مردان مبتلا به اسکیزوفرنی 12 هفته بعد از درمان تغییر معنی داری نسبت به گروه کنترل مردان مشاهده نشد(p= 0.744). نتیجه گیری: سیتوکین ها il-13 و il-27 ممکن است در پاتوفیزیولوژی اسکیزوفرنی نقش داشته باشند و درمان بوسیله دارو های آنتی سایکوتیک مقادیر سرمی il-13 و il-27 را به مقادیر سرمی گروه کنترل برگرداند. کلمات کلیدی: اسکیزوفرنی، اینترلوکین-13، اینترلوکین-27، ایمنی، دارو های آنتی سایکوتیک.

similar resources

بررسی تغییرات سیتوکین ها (اینترلوکین-9 و اینترلوکین-12) در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی نسبت به افراد سالم

پیشینه تحقیق: تغییرات ایمنولوژیک در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی، در دهه گذشته به شدت مورد توجه قرار گرفته است. مطالعات متعددی نشان داده اند که میزان سرمی il-6 ، tnf-? و il-18در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی افزایش یافته اند. علاوه براین درمان با دارو های آنتی سایکوتیک میزان سیتوکین ها را در بیماران اسکیزوفرنی تحت تاثیر قرار می دهد. هیچ گزارش قابل توجهی درباره تغییرات il-9 و il-12، در بیماران مبتل...

15 صفحه اول

بررسی تغییرات سیتوکین ها (اینترلوکین-10 و اینترلوکین-18) در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی نسبت به افراد سالم

پیشینه تحقیق: اسکیزوفرنی یک اختلال پیچیده مغز است که مشخصه آن علائمی نظیر هذیان، توهم، اختلالات فکری و حرکتی، به همراه عدم توانایی درک یا بیان واقعیت و در مواردی همراه با اقدام به خودکشی می باشد. مکانیسم های پاتولوژیکی که منجر به بیماری اسکیزوفرنی می گردند? هنوز بخوبی شناسایی نشده اند ولی مطالعات متعددی نشان داده است که در این بیماری سیستم ایمنی/ التهابی فعال می گردد. بیماران اسکیزوفرنی دارای م...

15 صفحه اول

بررسی تغییرات سرمی اینترلوکین 17 و اینترلوکین 21 در افراد مبتلا به پلی میوزیت و درماتومیوزیت نسبت به افراد سالم

چکیده: پیشینه تحقیق: پلی میوزیت و درماتومیوزیت بیماری های خودایمنی مزمن سیستمیک هستند که منجر به ضعف و آتروفی عضلات می شوند. معیار های اصلی تشخیص برای پلی میوزیت وجود ضعف عضلات پروکسیمال، افزایش سطح سرمی آنزیم های سارکوپلاسمی، تغییرات الکترومیوگرافی و بیوپسی عضله و در مورد درماتومیوزیت حضور جوش های هلیوتروپ یا پاپول های گوترون می باشند. همانند سایر بیماری های خود ایمنی ملکول های واسطه ی سیستم ...

بررسی تغیرات اینترلوکین 17aواینترلوکین21درافراد مبتلابه اسکیزوفرنی نسبت به افراد سالم

در مطالعه حاضر سطوح سرمی این اینترلوکین ها در 30بیمار و30فرد گروه کنترل که از نظر سن وجنس با بیماران مطابقت داشتند قبل وسه ماه پس از درمان به روش elisaاندازه گیری شد وسطح سرمی اینترلوکین 21 در این بیماران به طور چشمگیری بالاتر از گروه کنترل بود وبه نظر میرسید که نقش زیادی در پاتوژنز بیماری مذکور داشته باشد.

بررسی سطوح سرمی اینترلوکین-23 و اینترلوکین-10 در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید در مقایسه با بیماران مبتلا به استئوپروز و افراد سالم

زمینه و هدف: سیتوکین ها در روندهایی که باعث التهاب، تخریب مفصلی و علائم خارج مفصلی که به همراه آرتریت روماتوئید دیده می شود، دارای نقش اساسی هستند. هدف از این مطالعه، بررسی نقش اینترلوکین-23 و اینترلوکین-10 در بیماری آرتریت روماتوئید قبل از درمان و سه ماه پس از درمان در مقایسه با گروه کنترل و افراد مبتلا به استئوپروز می باشد. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، 30 بیمار مبتلا به آرتریت روماتوئید، ...

full text

مقایسه سطح سرمی اینترلوکین 10 و اینترلوکین 12 بروسلوز انسانی در دامداران و افراد سالم (بابل)

سابقه و هدف: بروسلوز انسانی بیماری عفونی قابل انتقال بین انسان و دام می باشد. دامداران به علت تماس با دام در معرض خطر ابتلاء به بیماری هستند. ارزیابی تولید سایتوکاینها بویژه سایتوکاینهای10IL- و12IL- ابزار مهمی در بررسی پاسخ های ایمنی در مقابل محرکهائی نظیرعوامل بیماریزا، واکسنها و سایرعکس العمل های ایمنی می باشد. هدف از این مطالعه بررسی وضعیت سیستم ایمنی شامل میزان تولید سایتوکاینهای فوق در س...

full text

My Resources

Save resource for easier access later

Save to my library Already added to my library

{@ msg_add @}


document type: thesis

وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه سیستان و بلوچستان - دانشکده علوم پایه

Hosted on Doprax cloud platform doprax.com

copyright © 2015-2023